Tussen Bonn en (bijvoorbeeld) Keulen vaart ook al geen boot van de KD-lijn – we hadden de hoop ook al zowat opgegeven, dus dan toch maar weer fietsen.
Vanaf Bonn wordt dat allemaal wel wat minder leuk. Je fietst nog wel langs de Rijn, maar de kwaliteit van de fietspaden neemt sterk af. Vooral in de meer stedelijke of industriële gebieden – en die zijn er nogal wat op dit stuk – wordt het asfalt steeds meer geteisterd door opgroeiende boomwortels. Soms staat er een waarschuwend bordje ‘Beschädigde Fahrweg’, maar zeker niet altijd. Vaak is het zo erg dat de vullingen uit je kiezen lijken te trillen. De Ortlieb-tassen blijven gelukkig prima zitten, en wonder boven wonder breken er geen spaken in onze nieuwe fietsen, maar de wielen krijgen het zeker zwaar te verduren – en wij ook.
Wanneer we Dormagen naderen wordt het allemaal wat beter. De Camping met de heldere naam ‘Strand Terasse‘ is eenvoudig maar doeltreffend, waarbij opvalt dat het binair georganiseerde sanitair voor de vrouwen rose gekleurd is en voor de mannen wit.
