Om half tien zitten we weer op de fiets en rijden op dezelfde prettige wijze als gisteren weer verder. Dat klinkt misschien vervelend -‘t is alsmaar hetzelfde’ – maar dat is het zeker niet: het blijft een groot genoegen om zo door het mooie Duitse heuvelachtige landschap te rijden.
Maar daar is rond koffietijd Karlstadt al. Er blijkt een terrasje aan de Main te zijn waar we weer goede koffie en taart kunnen krijgen. We hadden het niet in de gaten, maar ruim honderd meter achter ons ligt het stadje zelf en dat blijkt een echt toeristisch epicentrum te zijn. Buiten de stadsmuur zijn flinke parkeerterreinen die vol staan met auto’s en het stadje zelf – voornamelijk een lange hoofdstraat met o.a. een fraaie poort en een barokkerk – is een klein maar verder op en top vakwerkdorp. En er zijn natuurlijk heel veel terrasjes.
Later genieten we in Kitzingen nog van een lunch met gerookte forel en rijden dan, na weer ongeveer zestig kilometer Würzburg binnen. Hier een beetje betaalbaar hotel vinden is niet zo erg makkelijk maar uiteindelijk lukt het toch in het Maritime Hotel. Het bezit maar liefst 280 kamers; in schrille tegenstelling daarmee staat het feit, dat er slechts twee liften zijn, waarvan éen niet functioneert. Gelukkig ligt onze kamer op de vierde etage, dus die is ook wel met een trap te bereiken.
Würzburg is een grote en mooie stad, waar de oorlog overigens wel zijn sporen heeft nagelaten – zoals in veel Duitse grote steden. Hoe dan ook, er valt veel te genieten, al was het maar van een vrolijke LHTBQ+ demonstratie die door het centrum trok.