Dit laatste stuk van de rondrit rond de Sierra Nevada begint erg mooi. Vanaf het centrum van Almunecar moet je zo snel mogelijk de grote weg op, die bij ons (op zondagmorgen) geweldig stil bleek te zijn – vanwege de snelweg die parallel loopt. De eerste 20 kilometer slingert de weg tussen rotspartijen en uitzichten over zee – het doet een beetje aan de kust van Corsica denken. In de weg zitten twee tunnels, maar die zijn redelijk kort en overzichtelijk.
Maar daarna kiest de weg definitief voor het toeristisch betongebeuren: hoge flatgebouwen met appartementen “fronting the sea”, de onderkomens van hollandse pensionado’s, blijkens de op terrasjes opgevangen gesprekken. Zo’n vijftig kilometer lang rijd je afwisselend over open stukken langs de zee met borden van makelaars, langs bouwputten, en door plaatsjes met hoge flats. Bij ons stond er een straffe wind pal tegen over het hele stuk, dus dan zijn die windvangende flatgebouwen eigenlijk wel prettig.
Op het vliegveld van Malaga bleek men nogal moeilijk te doen met de fietsen. Het resultaat bleek bij aankomst: bij mij een verbogen stuur, gebroken spaak plus lekke band, kapotte fietscomputer en gebroken bagagedrager; totaal 125 euro schade. Transavia bleek dit onmiddellijk te vergoeden – maar het was goed dat het niet op de heenweg gebeurde.
In Malaga zelf moet je gewoon zoveel mogelijk de zeekant blijven volgen. Voor het laatste stuk naar het vliegveld: zie de aparte pagina.
