Na Arzberg rijden we de grens over Tsjechië in. Voor de grens is het een tocht door weiland-achtige vlakten met hier en daar een heuvel, na de grens – die we overigens ongemerkt zijn gepasseerd – volgen we eerst een brede autoweg, goeddeels zonder auto’s. We rijden Cheb binnen via een stadsroute langs de metershoge stadsmuur het centrum in. Dat bijkt een verrassend mooi plein te zijn geworden (we herinneren ons van 20 jaar geleden de afgebladderde gevels) met gezellige terrasjes. Ook andere Praagfietsers blijken zich daar te verzamelen voor de laatste etappe. (Waaronder een Engelsman die uitsluitend een kaart van Europa als gids gebruikte). Cheb uitkomen is niet moeilijk al rijd je aan de rand van Cheb, de bordjes volgend, vanzelf een doodlopend weggetje van 20 meter in – dat doen alle Praagfietsers, hoorden we later. Maar dat eenmaal overwonnen is de weg naar Marianske Lazne (het vroegere Marienbad) eenvoudig te vinden.
Marianske Lazne is een vrij grote plaats met een hele mooie 19e eeuwse wijk waar een aantal grote hotels (van het type Amstelhotel) op een rij staat te pronken, rond een groot plein met andere bezienswaardigheden. We zijn er dan ook met veel plezier een dag gebleven.
De beste camping staat in Stanovice ten zuidoosten van de stad; een ruim veld met een aardig restaurant waar je gezellig kunt eten. Vanuit Stanovice fiets je in een kwartiertje naar de stad zelf.
Dit traject is uitgesproken zwaar en dat kan je uit onderstaande grafiek ook wel aflezen. Vooral na Cheb moet er floink wordfen geklommen. Na deze 65 kilometer hadden we het aardig gehad, al was de route op zichzelf landschappelijk mooi, en waren de wegen weer uitgesproken rustig. Misschien is het psychologisch: na het Fichtelgebergte denk je het wel gehad te hebben, maar in feit is het gebied rond Marianske Lazny het moeilijkst: je gaat weer naar bijna 700 meter hoog, met tussen door flink wat dalen en klimmen.
