Wij (66 en 65 jaar) fietsten in de periode van 16 augustus tot 7 september 2013 in 19 fietsdagen van Roermond naar Venetië. We gebruikten de gidsen van Hans Reitsma (dus we volgden de ‘Reitsma-route’) die eigenlijk naar Rome voert, maar die vanaf Trento een afslag naar Venetië kent. Via de door hem aangegeven wegen trapten we zo’n 1250 kilometers weg. Daarbij hebben we het ons enkele keren gemakkelijk gemaakt. We maakten van Koblenz tot Boppard (ongeveer 40 kilometer) de tocht per radarboot – dat was bijzonder aardig! Voor de beklimming van de Schwäbische Alp namen de de trein, en de Arlbergpas overwonnen we in een auto van familieleden. Het was die dag erg koud, nat en stormachtig, en we vonden dit traject in die weersomstandigheden gewoon te gevaarlijk, vooral door het drukke autoverkeer.
We reden op Idworx fietsen met brede banden (Schwalbe Marathon) die met name in het Duitse gedeelte van de tocht, met nogal wat gravelwegen, weer goede diensten bewezen. De Rohloff-versnellingsnaaf fuctioneerde weer onovertroffen, en de Ortlieb-tassen hielden alles keurig droog.
De weersomstandigheden waren in deze laatste weken van augustus en de eerste van september optimaal. In deze tijd van het jaar lag de temperatuur overal zo rond de 20-25 graden en dat is een prima fietstemperatuur, ook voor beklimmingen. Het bekijken van steden is dan goed te doen – ik moet er niet aan denken om in Venetië rond te lopen bij 30 graden of meer! We hebben weinig regen gehad; alleen in het gebied van de Bodensee was het nat – dat is daar een beetje te verwachten in verband met de aanwezige bergen. Dat is toch het voordeel van een tocht die aan het eind van de zomer plaatsvindt. De natuur stond er trouwens overal ook nog prachtig bij.
De route is bijzonder knap samengesteld. Het is bijna niet te geloven dat je zo’n grote afstand kunt fietsen en zo weinig auto’s ziet. Zeker het eerste deel is redelijk vlak en voert bijna constant over fietspaden of autoluwe wegen. Later komen de bergen, maar dan ben je al aardig ingefietst – dat merk je en kun je dan goed gebruiken. Het landschap is zeer afwisselend, en alleen daardoor al fraai. Maar voor ons Hollanders is het bergachtige gedeelte – de Alpen en verder – natuurlijk het allermooist. Daar komt bij dat in het Italiaanse gedeelte bijzonder fraaie fietspaden liggen.
De stad Venetië is ook erg de moeite van een langer bezoek waard. Wij waren er twee dagen en hebben daarvan voortdurend en met volle teugen genoten. Je zou er gemakkelijk veel langer genietend kunnen doorbrengen. Overigens ligt hier een aandachtspunt: de route voert niet door veel plaatsjes of steden, die worden meestal fietsend op enige afstand gepasseerd. Om ze te bezoeken moet je dus vaak van de route af – maar als je genoeg tijd hebt is dat natuurlijk geen bezwaar.
Tracks
We hebben deze tocht in een flink aantal tracks gefietst. Je ziet ze in het overzicht hiernaast =>
Kaarten en gidsen
We gebruikten zoals gezegd de routeboekjes van Hans Reitsma. Tevoren hadden we uitgebreid de alternatieve Benjaminsroute bestudeerd, maar uiteindelijk leek ons die van Reitsma de meest vlakke. Of dat ook zo is, weten we dus niet, maar we constateerden wel dat onze route goed te doen was.
Je kunt de GPS track van de route (in een aantal onderdelen) downloaden van de site www.gpstracks.nl, of op de site van Hans Reitsma zelf. Daar staan ook de laatste aanpassingen vermeld. Op de fiets lieten we ons door zowel GPS als boekje leiden, waarbij de GPS ongetwijfeld het belangrijkste was. De boekjes geven echter zoveel aanvullende informatie dat ze in feite onmisbaar zijn – zelfs met de beste GPS-track.
Fietsen naar Venetie from jelle jan klinkert on Vimeo.
Het (foto)filmpje hierboven geeft een indruk van de verschillende landschappen waar je op deze tocht doorheen fietst.
Verblijf en eten
Reitsma geeft in zijn routeboekjes keurig alle campings aan, evenals vele (niet alle) hotels, pensions, Gasthäuser, Agritourismo’s, enzovoorts. Wij hadden geen enkel probleem bij het vinden van onderdak. De campings zijn in Duitsland niet erg dik gezaaid, in Italië trouwens ook niet, dus je moet regelmatig voor vast onderdak kiezen.
Het eten in Duitsland is altijd weer prima, bijna te prima haast, gezien de hoeveelheden die je altijd opgeschept krijgt. Met name van een nagerecht bestelden wij altijd maar éen, met twee lepels, om overbelasting te voorkomen. Koffie drink je het beste bij een Konditorei, waar ze goedkoop is, en waar je meteen een vers broodje (of iets lekkers) erbij kunt kopen. Eenmaal een eind in Italie is het overschakelen op pasta geen probleem. De prijzen langs de route zijn in het algemeen redelijk. Eten (en drinken) is in Duitsland zelfs goedkopen dan bij ons.