Het was koud (8 C), het regende de hele tijd en het stormde. Voor andere (jongere? echte?) fietsers dé gelegenheid om een echte prestatie neer te zetten door in deze omstandigheden de Arlbergpas te overwinnen. Voor ons, bevangen door een gebrek aan ambitie, allemaal redenen om dit dubbele Reitsma-traject per gerieflijke auto af te leggen. Het werd dus een mooie autorit waarbij wij, uit het raam kijkend op de natte smalle weg vol auto’s met slecht zicht, ons gelukkig prezen dat we er niet tussen reden. Wij denken dat fietsers er in deze omstandigheden goed aan doen ander vervoer op deze pas te kiezen. Er rijdt ook een trein.
Op de top van de pas is een restaurant met veel te dure koffie, die je dan toch maar neemt. Na de pas volgt een mooie rit langs de woest kolkende Inn, die je in de volgende dagen ook nog volgt. Het plaatsje Ried is niet spectaculair, maar de camping op een alpenweide is gerieflijk.
De hoogtegrafiek onder aan deze pagina laat zien dat de weg precies zo is als je van een pas mag verwachten: eerst lang en flink omhoog, en daarna lekker naar beneden.
