Vanuit Pfullendorg moet je even een paar klimkilometers terug naar de hoofdweg maar dan begint het grote afdalen naar de Bodensee. In Obersiggingen is een camping, maar ook vooral een Gasthof waar je gezellig koffie drinkt tussen rondrennende kindertjes, rondslingerende spelletjes, een winkeltje en een speelplaats. Dan weer door naar beneden, nu vaak tussen de hopplanten door. Vreemd is dat je de hele tijd de Bodensee zelf niet of nauwelijks kunt zien, terwijl je toch zeker meent te weten, dat hij er wel moet zijn. Net op het moment dat ernstige twijfel toeslaat, zie je het begeerde meer. Je bent dan al zo’n beetje bij Langenargen. Vandaaruit is Bregenz natuurlijk gemakkelijk, want vlak, te halen, maar bij ons begon het bij Wasserburg ongenadig te regenen. Dat schijnt hier vaker voor te komen en te maken te hebben met de stuwende werking van de nabije Alpen. Hoe dan ook, wij vluchtten hotel Wilhelm’s Höhe in, om op te drogen, maar toen het bleef gieten hebben we daar maar ingecheckt. Was overigens geen slechte keus. We hadden toen 70 kilometer gefietst.
De grafiek spreekt boekdelen: lekker afdalen naar de Bodensee, overigens zonder het idee te hebben dat je alleen maar naar beneden gaat.
