Vandaag alweer en nog steeds verder op de Vennbahn. Daar valt nu even niets nieuws over te vermelden, behalve dat we na zo’n 30 kilometer niet zonder moeite bij een wellness resort koffie kunnen krijgen, met een gratis subtiel heerlijkheidje erbij. Uiteindelijk, bij het station van Troisvierges, we zijn trouwens weer in Luxemburg, eindigt de Vennbahn. Terwijl we lunchen bij een hierbij gelegen restaurant – bestellingen kunnen in het Duits, Frans of Engels worden gedaan, Luxemburgs zelf is onverstaanbaar – zien we zojuist uit de trein gestapte groepen fietsers zich gereedmaken de Vennbahn in de andere richting te gaan fietsen.
In Troisvierges hadden we gezien dat er een aardige camping in Stolzemburg moest zijn, dus onder de leiding van de Komoot-app begaven we ons daarnaar op weg. Deze leidde ons al snel naar de oevers van de Ourthe, waar het prettig fietsen bleek. Op een gegeven moment echter stuitten we op een omleiding. Natuurlijk reden we eerst door, maar deze bleek toch echt een onneembare barrière te zijn. De nieuwe route leverde echter een aantal klimmen én een interessante e-bike ervaring op. Na een drietal heuvels (en weinig dalen) voorzag de fietscomputer een resterende ‘range’ van zo’n 12 kilometer. Met nog zo’n 20 te gaan begonnen we ons toch wat ongerust te maken. Toen volgde echter een kilometers lange afdaling en aan het eind daarvan bleek de range (met nog 5 kilometer te gaan) plotseling 35 kilometer te zijn! Interessant!
Camping le Barrage aan de Ourthe bleek rust en ruimte te bieden aan een nauwelijks stromende rivier. Er was ook een soort restaurantje dat als enige gerecht bood spaghetti met een in de magnetron snel opgewarmde bolognese-saus, spaghetti bolognese geheten. Met als toetje een volstrekt unieke Dame Blanche.
