Wij (76, 75) fietsten van 20 t.e.m. 26 augustus 2023 een flink deel van de Vechtdalroute, namelijk van Zwolle tot Nordhorn, om via een andere, door Komoot gegenereerde route, weer terug te fietsen naar Zwolle. Het hele traject was ongeveer 300 kilometer lang. In het algemeen voerde de route over aangename fietspaden, waarbij opviel dat de kwaliteit daarvan in Duitsland toch net een graadje minder was dan in Nederland.
De naam Vechtdalroute is wel terecht: je fietst namelijk, behalve het eerste stuk, nauwelijks direct langs de Vecht, maar meestal een eind er vanaf. Je kunt dan vermoeden dat je in de buurt van de rivier bent, maar je ziet hem niet meer. In Hardenberg verschijnt hij dan weer evenals in Nordhorn, en dan blijkt hij nog best wel mooi te zijn.
De eerste veertig kilometers die direct langs de rivier lopen, zijn prachtig. Het stuk daarna, tot Nordhorn is best wel aardig. Daarna, het traject dat vooral weer door Nederland gaat, vonden wij heel prachtig. Prachtige fietspaden of autoluwe wegen, een mooie afwisseling van bossages en akkers of weilanden, prachtige huizen en boerderijen, en dan ook nog leuke dorpjes onderweg. Wij werden bovendien verwend met een voortdurend zonovergoten landschap, en dat maakt de wereld natuurlijk ook altijd mooier.
Vooral in het Nederlandse gedeelte is er voldoende gelegenheid om de inwendige mens te kalmeren. In Duitsland is dat iets minder, maar meestal komt er juist op tijd een Konditorei of Bäckerei met koffievoorziening in beeld.
Wij reden dit keer voor de tweede maal op onze elektrische Koga World Traveller fietsen, en opnieuw bleek dat een buitengewoon fijne ervaring. Daar komt nog bij, dat mede dankzij het warme weer, het vlakke traject en de door ons vrijwel steeds gebruikte Eco-stand de range van de fietsen telkens weer zo’n 150 kilometer bleek te zijn. Dat reden we natuurlijk niet, maar het was wel een prettig idee.
Dit jaar hadden we voor het eerst geen tent meegenomen. Dit omdat we hadden gezien dat met name in het Duitse gedeelte van de route betrekkelijk weinig campings waren. We vertrouwden erop dat we via ‘Vrienden op de Fiets’, Booking.com of gewoon een plaatselijke VVV wel iets zouden vinden. Dat vertrouwen werd niet beschaamd, hoewel we met name bij de ‘Vrienden’ nog wel eens meerdere adressen moesten bellen alvorens we iets vonden. Les: minstens een dag van te voren gaan bellen.
Tenslotte nog dit: we kozen ervoor om vanaf onze woonplaats per auto – met die fietsen achterop – naar Zwolle te gaan. Ervaring met de NS in eerdere jaren hadden ons geleerd, dat het niet eenvoudig is om met e-bikes met 20 kilo bagage een trein in te komen, dat je bovendien nog een trein uitgestuurd kan worden, en dat er soms ook gewoon geen plaats is. Daarom zetten we de auto in parkeergarage het Maagjesbolwerk, om die een week later weer op te halen. Kosten € 99, en dat vonden we zeker de moeite waard.
Wij fietsten deze route in de volgende etappes, die we op de volgende pagina’s van deze site elk kort beschrijven.