Tot nu toe ging de route vooral zuidoostwaarts, het volgende stuk is plotseling meer naar het noordoosten gericht. Dat geeft even een vreemd idee, tot je de hele route even in ogenschouw neemt en bedenkt dat dit maar een kleine afwijking van de grote lijn is.
Het eerste deel van de weg na Bingen is niet om over naar huis te schrijven, dat wil zeggen, gravel van niet al te beste kwaliteit, maar de omgeving is een fraai natuurpark. Daarna volgt een vrij lange `Umleitung’ die onder andere een 6% helling meebrengt, niet erg leuk, maar uiteindelijk resulterend in een lange afdaling. Bij Mainz in de buurt wordt het allemaal weer beter en in Mainz zelf zijn weer de bekende stoepen langs de weg voor zowel fietsers als wandelaars (en met naar rechts uitwijkende spookfietsers, zoals eerder beschreven).
In Mainz ga je een indrukwekkende brug over, en vervolgens leidt de route je van de Rijn af langs de volgende rivier: de Main. De route bervat eerst een aantal wat moeilijk te begrijpen bochten, maar gaat daarna helder en recht naar Flörsheim. Vanwege de afwezigheid van een camping vinden we daar een B&B.
Flörsheim is weer zo’n plaatsje waarvan we nooit hadden gehoord, maar dat toch een leuke Altstadt met twee fraaie kerken bezit. Aan te raden is een maaltijd in ‘Die lachende Henne’ een restaurant waar gewerkt wordt door mensen die de weg naar de arbeidsmarkt weer moeten vinden.
In een van de kerken worden we zomaar getracteerd op delen uit een concert voor orgel (eigenlijk orkest) en twee trompetten van Vivaldi, prachtig gespeeld door een begaafde organist en twee prima trompettisten. Omdat we uit Nederland komen (we zijn de enige bezoekers van de kerk) willen ze best nog eens even uitpakken. Hieronder een klein deel van hun concert. We voelden ons daarna gelukkig en vrolijk.