Op dit deel van onze tocht zijn wij nogal afgeweken van de officiele LF1-Noordzeeroute. Wij wilden nameijk graag Brugge weer eens zien, en de echte LF1 gaat daar niet doorheen. Daarom fietsten wij eerst langs de Damsevaart naar Damme en vervolgens naar Brugge. Daar is het centrum met de markt niet moeilijk te vinden, al is het bijzonder onaangenaam om over al die kinderhoofdjes te fietsen. Wat een prachtige stad is dat toch, je kijkt je ogen uit.
Met behulp van de GPS vind je gemakkelijk weer de weg naar de LF1 terug, via Zandvoorde fiets je daarna naar Leffinge om door te gaan naar Nieuwpoort. Vervolgens weken we weer af van de LFI: die maakt een flinke bocht langs Veurne, maar je kunt ook het traject van een oude spoorbaan volgen en direkt vrijwel helemaal rechtdoor naar Diksmuide fietsen. Die laatste mogelijkheid leek (en bleek) zo aantrekkelijk, dat we hem hebben gekozen. Je fietst dan recht door de oude slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Er zijn daar flink wat plaatsen waar men monumenten, informatieborden of andere vormen van gedenken heeft geplaatst.
Diksmuide, het eindpunt van dit traject, ligt aan de rivier de IJzer, en daar staat een groot monument: de IJzertoren, in een veld met een reusachtige toegangspoort. Het is een vredesmonument, maar ook een monument voor de vele Vlaamse soldaten die sneuvelden in de Eerste Wereldoorlog. Je kunt naar de 22e etage gaan (met een lift) en daalt dan af via verdiepingen waarin allerlei memorabilia van de Eerste Wereldoorlog zijn uitgestald. Het eindig met een verdieping waar men loopgraven heeft ingericht, compleet met geluiden van bommen en granaten: tamelijk huiveringwekkend.
Vlakbij Diksmuide ligt Camping de IJzerhoeve, vorig jaar vernieuwd maar nog niet af. Het sanitair is prima, maar er is geen eetgelegenheid. Het terrein bevat gelukkig niet van die afgepaste staanplaatsen, maar is gewoon een heel ruim veld – je mag overal gaan staan. In Diksmuide zelf is gelukkig een Aldi waar ze van die heerlijke diepvriesmaaltijden hebben!
