Van Elburg naar Zeewolde is niet al te ver en voor je het weet doemt het profiel van Harderwijk al voor je op. We varen over het voor ons gevoel nog altijd nieuwe naviaduct – d.w.z. we hoeven niet meer de sluis bij Harderwijk door – en varen nou eens niet de stad in. De laatste keer dat we er waren – twee jaar geleden – was de omgeving van de haven in het centrum al onherkenbaar veranderd: fabrieksloodsen waren platgegooid, en een kale vlakte grijnsde ons aan.
We waren dus wel een beetje benieuwd naar de nieuwste situatie, maar wilden nog liever ons flevolandengevoel even doorzetten. Daarom zetten we koers naar Zeewolde, waar we nog nooit geweest waren. Dat bleek best een aardige greep: geen oud centrum zoals Harderwijk, maar er was genoeg plaats in de ruime stadshaven, en er zijn winkels voor de noodzakelijke boodschappen vlakbij. De in een soort loodsje gevestigde sanitaire voorziening is trouwens volstrekt onder de maat. Verder is alles in de omgeving nieuw of bijna nieuw, zoals je niet anders kunt verwachten van een net aan het water ontworstelde stad. Prima om de hond uit te laten – in de flevolanden is veel gras in de steden – ruim opgezet qua bebouwing – maar verder niet veel aan.
Op naar Almere, de volgende dag. Weer een stuk met het onderhand zeer bekende randmeeruitzicht, de sluis bij Nijkerk door, Spakenburg links laten liggen, niet zwichten voor de verlokking van het tropisch zwemparadijs van de Eemhof, waarna uiteindelijk de torens van Almere opdoemen.
We doen eerst een poging om in de jachthaven van de watersportvereniging Almere-Haven te gaan liggen, maar daar geeft de havenmeester geen reactie op onze contactpogingen; er lijkt ook weinig plaats te zijn, dus we varen maar even door naar de stadshaven in de Havenkom. Daar is ruimte genoeg, zo blijkt, en je ligt eigenlijk heel prettig, alle voorzieningen naast de deur.
Het eertijds nieuwe winkelcentrum begint naar ons gevoel een beetje te verslonzen, maar daar doen we niet moeilijk over: de nodige boodschappen zijn er in elk geval te halen. Op loopafstand is zelfs een zwemstrandje, maar daar lukte het me niet dieper dan kniehoog in het water te komen.
